از در درآمدی و  من از خود به در شدم

                                                   گویی از این جهان به جهان دگر شدم

پایان یک رنج

یک زجر

آتش دردی  یک ساله که به قدر قرنی سینه ام را سوزاند

چه قدر این پاییز و اتفاقات خوبش را دوست دارم

*************

شوری به جان و غم ز دل و خون به دیده شد                  آری گلم نقاب خود افکند و دیده شد

بر کوچه های خسته شب آشنای صبح                       خورشید گشت و سایه ماتم پریده شد

آب حیات و خضر و توسل به بندگی                             بر شبنمی که از لب لعلش چکیده شد

چون ماجرای خلقت ادم فسانه است                                 قلب فلک به موهبت او تپیده شد

احساس می کنم که چو مهرش به دل نشست              بر خاک پست روح خدایی دمیده شد

او چون فرشته ای که جهان جاودان از اوست                هر چند زهر تلخ عتابش چشیده شد  

ای آفتاب و شمع شب دردهای من                             وی آنکه خاطرت به سرشتم تنیده شد

منگر هلال من که بلند سرو بوده ام                                      پشتم ز نامرادی دنیا خمیده شد

بفروخت اشک چشم تو "شاهد" غمین مباش             یوسف هم از بهای سیاهی خریده شد